Shrap-Drakers Fishing Forum
Obce gatunki ryb w naszych wodach
#1
Tu można bezpiecznie pogadać Cwaniak
Usunąłem nasze posty z innych wątków by nie zaśmiecać forum i nie robić bałaganuHaha
Także wiesz już blood jak jest z gupikami.
Odpowiedz
#2
Z gupikami wiem już wszystko Usmiech

To zacznę tak kiedyś coś gdzieś o uszy się obiło że w Szczecinie wyławiano piranie z kanału ciepłego wiecie coś na ten temat więcej?
Odpowiedz
#3
Też słyszałem kiedyś o piraniach w naszych wodach, nawet kiedyś w programie były pokazane, ale chyba się nie przyjęły bo jakoś cicho o takich zdarzeniach.
Odpowiedz
#4
Ja czytałem nawet artykuł jak na zawodach wędkarskich jeden z uczestników miał brania i cały czas coś odgryzało mu przypon. Po którymś z brań udało się zaciąć, po długim holu na brzegu ukazała się pirania ważyła ponad 2 kg. Zrobiono zdjęcia i wezwano odpowiednich ludzi którzy ją pozbawili życia. Nie pamiętam na gdzie ta sytuacja miał miejsce.
Odpowiedz
#5
To ładnie 5kg, wyobraź sobie jak Cię dziabie jak sobie płyniesz żabką, masakra.
Odpowiedz
#6
Sorki mała pomyłka nie 5kg tylko 2kg Usmiech

Ale to i tak niezła przygoda mogła by być podczas pływaniaUsmiech
Rekordem to 48 cm i waga 2,2 kg
Odpowiedz
#7
Immanentną właściwością większości żywych organizmów jest ich przemieszczanie się i kolonizacja nowych obszarów, na których znajdują sprzyjające dla siebie warunki. Zmiany zasięgów geograficznych gatunków roślin i zwierząt są zjawiskiem zupełnie naturalnym, zachodzącym na każdym obszarze i w każdym czasie. Ich nasilenie zależne jest od zmienności środowiska życia a także od potencjału reprodukcyjnego i zdolności migracyjnych poszczególnych gatunków.

Generalnie, tak jak ewolucja, tak też zmiany faunistyczne zachodzą na ogół wolno, w tempie ledwie zauważalnym w czasie życia człowieka. Jednak gwałtowny, wykładniczy wzrost populacji ludzkiej i rozwój cywilizacji zmiany te znacznie przyspieszył – można nawet zakładać, że proporcjonalnie do wzrostu demograficznego i aktywności ludzkiej. Współczesne zmiany areałów wielu gatunków roślin i zwierząt są w znacznej części przypadków efektem celowego działania człowieka (introdukcja zamierzona), choć z pewnością w nie mniejszej części są zmianami przypadkowymi, związanymi z rozwojem transportu, handlu i wymianą produktów (Elton 1958; Nowak 1971; Williamson 1996; McNeely 2001; Kowarik 2003).

Nie wszystkie introdukowane gatunki są w stanie wytworzyć na nowym obszarze samoutrzymujące się w wolnej przyrodzie populacje. Według tzw. reguły dziesiątek (the tens rule, Williamson i Fitter 1996) dokonuje tego zaledwie 10% spośród wszystkich introdukowanych gatunków. Z kolei aż 90% z nich pozostaje w nowym środowisku na etapie neutralnej populacji (established, naturalized), a pozostałe 10% staje się gatunkami inwazyjnymi, przyjmującymi status szkodnika (becoming a pest; zob. Williamson i Brown 1986; Williamson i Fitter 1996).

Mimo że gatunki obce inwazyjne (invasive alien species, IAS) stanowią, zgodnie z powyższą regułą, tylko jeden procent wszystkich introdukowanych gatunków, to od dziesiątków lat są one poważnym problemem ekologicznym i społeczno-gospodarczym (Pimentel 2002; Pimentel i in. 2004). Coraz powszechniejsze dziś umyślne i przypadkowe sprowadzanie egzotycznych roślin i zwierząt oraz likwidowanie, wskutek działalności człowieka, barier geograficznych i ekologicznych dzielących gatunki odmiennych typów fauny (wydzielenia zoogeograficzne Wallace’a 1860, 1876; zob. także Udvardy 1978), pociąga za sobą wiele nieoczekiwanych i częstokroć głębokich zmian w lokalnych ekosystemach. W konsekwencji, niemal na naszych oczach, dochodzi do gigantycznej homogenizacji fauny i flory oraz nieobliczalnego zachowania się egzotycznych taksonów w zupełnie nowej rzeczywistości. Zachowanie się gatunków obcych na nowych terenach jest różne, ale zawsze te – gdzie indziej powstałe – gatunki zwierząt, roślin czy grzybów niosą z sobą ryzyko zaburzeń w lokalnych, ewolucyjnie ustabilizowanych biocenozach oraz zagrożenia dla gospodarki i zdrowia ludzkiego (Pimentel 2002).

Należy jednocześnie zaznaczyć, że wiele gatunków roślin i zwierząt sprowadzonych w różnym czasie z innych kontynentów do Europy (ziemniak, pomidor, fasola, kukurydza, kura, karp i inne) prawdopodobnie nie wniosło istotnych zmian do lokalnej fauny i flory. Wiele z nich nie oddziałuje tu negatywnie na dziką przyrodę, a wręcz przeciwnie, stało się dobrodziejstwem służącym przeżyciu i rozwojowi społeczeństw ludzkich. Wystarczy przytoczyć jeden z szacunków (Sharma i in. 2005, za Gniazdowską 2005) uzmysławiających, że około 70% światowej żywności pochodzi tylko z dziewięciu gatunków roślin (pszenica, kukurydza, ryż, ziemniaki, jęczmień, kasawa, soja, trzcina cukrowa, owies) uprawianych plantacyjnie (monokulturowo) poza terenami ich naturalnego występowania. Znaczenie introdukcji i udomowienia zwierząt w życiu człowieka zapewne nie jest mniejsze, bowiem dochodzą też korzyści ze zwierząt jako siły pociągowej i środka transportu.

Gwałtowne nasilenie się procesu introdukcji gatunków obcych inwazyjnych w drugiej połowie XX wieku sprawiło, że inwazje biologiczne stanowią obecnie w skali globalnej jedno z głównych zagrożeń dla różnorodności biologicznej, ustępując jedynie utracie siedlisk (Konwencja o Różnorodności Biologicznej, Convention on biological diversity 1992). Dla przykładu, tylko do Morza Śródziemnego i Czarnego w ostatnich dekadach celowo wprowadzono bądź przypadkowo zawleczono jednostkami pływającymi lub w inny sposób aż około 1000 gatunków obcego pochodzenia, w tym wiele pasożytów, patogenów i organizmów trujących. Stanowi to nieco ponad 8% wszystkich gatunków (z 12 tysięcy) odnotowanych w obu akwenach (CIESM 2002). Innym przykładem nasilenia procesu inwazji są Wyspy Brytyjskie, gdzie notuje się dziś 41 gatunków ssaków, co jest liczbą najwyższą od czasu neolitu. Aż 21 spośród nich to gatunki obce, głównie ssaki kopytne (Lever 1977). Wprawdzie większość z nich koegzystuje z taksonami miejscowymi we względnej równowadze, jednak nie brak tam ssaków niezwykle inwazyjnych, z których najgorszą sławą cieszy się północnoamerykańska wiewiórka szara Sciurus carolinensis, wypierająca rodzimą wiewiórkę rudą S. vulgaris (Lever 1977; Convention on the Conservation of European Wildlife and Natural Habitats 2004). Nie mniej groźne konsekwencje przyniosło zawleczenie na kontynent europejski drapieżników, takich jak norka amerykańska Mustela vison, jenot Nyctereutes procyonoides, czy szop pracz Procyon lotor, które drastycznie zmieniają strukturę i stosunki troficzne w lokalnych populacjach i biocenozach (Bartoszewicz 2003a).

Introdukcje – o groźnych dla lokalnych biocenoz skutkach – nie muszą oznaczać przenoszenia zwierząt z odległych regionów geograficznych. Bardzo pouczającym w tym względzie przykładem jest wprowadzenie pstrąga potokowego Salmo trutta fario (a więc taksonu rodzimego w Tatrach) i innych ryb (wśród nich, być może, amerykańskiego pstrąga źródlanego Salvelinus fontinalis) do Dwoistego Stawu Gąsienicowego. Prawdopodobnie stało się to przyczyną likwidacji jedynej w polskiej części Tatr reliktowej populacji skrzelopływki bagiennej Branchinecta paludosa (Kownacki i in. 2002; Kownacki 2004). Akcja ta jest wręcz podręcznikowym negatywnym przykładem drastycznego przełamania przez człowieka naturalnej bariery ekologicznej na terenie Polski.

Bezsprzecznie, za obserwowaną w ostatnich czasach eskalację zjawiska inwazji gatunków w pierwszym rzędzie odpowiada silny wzrost populacji ludzkiej i idący za tym szeroki zakres jego oddziaływania na przyrodę. Oddziaływanie to polega przede wszystkim na złamaniu wielu barier geograficznych i ekologicznych, co z kolei spowodowało i powoduje wymieszanie się taksonów (głównie w randze gatunków) powstałych w odrębnych warunkach środowiskowych w drodze długiej ewolucji. Oprócz tego działalność gospodarcza człowieka w dziedzinie upraw roślin użytkowych – w imię źle pojętej ekonomiki – prowadziła od dawna do powstawania monokultur. Kulminacją tego w Europie było zakładanie w XIX wieku jednogatunkowych i jednowiekowych drzewostanów (zwłaszcza sosnowych), co po kilkudziesięciu latach spowodowało uaktywnienie się i olbrzymi wzrost populacji niektórych gatunków owadów roślinożernych, a w konsekwencji katastrofalny spadek produkcji drewna. Również w uprawach rolnych i sadowniczych monokultury powodowały powstawanie lokalnych gradacji szkodników zwierzęcych i grzybowych. We wszystkich tych przypadkach zjawisk klęskowych następowała emocjonalna reakcja poszkodowanych i decydentów, domagających się od naukowców znalezienia radykalnych środków ochrony. Tak powstał rozbudowany system produkcji chemicznych środków ochrony, których stosowanie jeszcze bardziej osłabiało rodzime biocenozy i, przy tym, niosło często zagrożenia dla zdrowia ludzkiego.

Obecnie – na początku XXI wieku – jedne z najbardziej spektakularnych klęsk ekologicznych w biocenozach lądowych następują właśnie w wyniku inwazji introdukowanych gatunków roślinożernych na monokultury uprawowe w innych obszarach geograficznych. Natomiast w biocenozach wodnych łamanie barier geograficznych i ekologicznych – przez transport i uwalnianie wody lub ziemi balastowej, bądź przez łączenie dorzeczy – powoduje innego rodzaju straty (nie do końca jeszcze rozpoznane), polegające na eliminowaniu rodzimych przedstawicieli fauny, w tym także gatunków ważnych dla przemysłu spożywczego. Podobne straty w ekosystemach wodnych wywołują świadome introdukcje obcych gatunków ryb i skorupiaków użytkowych.

Wiele gatunków spośród obcych inwazyjnych zdolnych jest w krótkim czasie zdominować rodzime populacje i biocenozy oraz doprowadzić je do silnych przeobrażeń i destabilizacji (np. tasiemiec Khawia sinensis, roztocz Varroa destructor, szklarka Oxychilus draparnaudi, pomrów żółtawy Limax flavus, karaś srebrzysty Carassius auratus gibelio czy wspomniana już norka amerykańska). Bardzo często gatunki inwazyjne nie napotykając na nowych terenach większego oporu środowiska, realizują swój wysoki potencjał reprodukcyjny przejawiający się niekiedy w formie potężnych „eksplozji demograficznych” (np. żebropław Mnemiopsis leidyi, wioślarka Cercopagis pengei, wodożytka nowozelandzka Potamopyrgus antipodarum, racicznica zmienna Dreissena polymorpha i babka bycza Neogobius melanostomus w środowiskach wodnych, czy też ślinik luzytański Arion lusitanicus bądź szrotówek kasztanowcowiaczek Cameraria ohridella w środowiskach lądowych), stając się przez swą masowość problemem ekologicznym i gospodarczym.

Należy jednak przy tym zaznaczyć, że tego typu inwazje biologiczne, przejawiające się w silnych gradacjach, odnoszą się też do wcale niemałej grupy gatunków rodzimych – ale tylko w monokulturach uprawowych, które są również, jakkolwiek specyficznym, sposobem likwidacji barier ekologicznych. Dotyczy to w szczególności owadów leśnych z grupy foliofagów (np. barczatka sosnówka Dendrolimus pini, brudnica mniszka Lymantria monacha, poproch cetyniak Bupalus piniarius, osnuja gwiaździsta Acantholyda nemoralis).

Problemy inwazji w wymiarze światowym już pół wieku temu przedstawił dość obszernie Elton (1958, wydanie polskie 1967) w swej słynnej monografii o ekologii inwazji gatunków zwierząt i roślin. Tematykę tę od strony faktograficznej i teoretycznej podjęło później wielu innych ekologów i biogeografów (np. Nowak 1971; Jażdżewski 1980; Diamond i Veith 1981; Diamond 1985, 1989; Lever 1977, 1985, 1987; Levin 1989; Williamson 1993, 1996; Williamson i Brown 1986; Drake i in. 1989; Carlton i Geller 1993; McNeely i in. 1995; Carlton 1996; Johnson i Carlton 1996; Rejmanek 1996; Williamson i Fitter 1996; Witkowski 1996a, b, 2002; Bij de Vaate i in. 2002; Pimentel 2002; Kowarik 2003; Herben i in. 2004; Pimentel i in. 2004; Grabowski i in. 2005; Šefrová i Laštůvka 2005; Galil i in. 2007; Panov i in. 2007), uznając ją za poznawczo i społecznie ważną, wymagającą pilnego zdiagnozowania. Naukowe rozpoznanie przyczyn i ekologicznych konsekwencji inwazji taksonów egzotycznych stanowi warunek sine qua non dla sensownych działań na rzecz ochrony naturalnej różnorodności biologicznej, jak też zdrowia i interesów ekonomicznych lokalnych społeczeństw.

Biologiczne inwazje doczekały się też opracowania monograficznego (Shigesada i Kawasaki 1997), ujmującego problematykę zarówno od strony teorii i modelowania, jak też praktyki. Badania przypadków wprowadzania i zawlekania gatunków obcych pozwalają w znacznej mierze zrozumieć, dlaczego niektóre z nich potrafią z sukcesem wbudować się w strukturę rodzimych zespołów, wpływając na ekologiczno-ewolucyjne procesy i funkcjonowanie ekosystemów (Elton 1958; Shea i Chesson 2002), także na konkurencyjność (Case 1996; Law i Morton 1996), zmiany w zasobach (Davis i in. 2000) i na rolę poszczególnych gatunków w zespołach (Herben i in. 2004).

W Polsce, poza pionierską monografią Nowaka (1971), ukazało się już sporo oryginalnych artykułów naukowych na temat introdukcji, ekspansji i inwazji zwierząt, poświęconych głównie faunie wodnej (Jażdżewski 1980, 2003; Jażdżewski i Konopacka 1993, 1995, 2002; Jażdżewski i in. 2002; Witkowski 1996a, b, 2002; Skóra 1996; Kołodziejczyk 2001, 2004, 2005; Konopacka i Jażdżewski 2002; Kostrzewa i Grabowski 2002; Kostrzewa i in. 2004; Witkowski 2002; Jażdżewski 2003; Konopacka 2003, 2004; Witkowski i in. 2004; Grabowski i Bącela 2005; Sapota i Skóra 2005; Stańczykowska i in. 2005; Grabowski 2006; Grabowski i in. 2005, 2006; Jażdżewski i in. 2005; Strzelec 2005a, b; Grabowski i in. 2006), jak też doniesień i materiałów konferencyjnych (np. Jażdżewski i Konopacka 1993; Stańczykowska i in. 2005). Nieco mniej krajowych publikacji – nie licząc drobnych artykułów z zakresu łowiectwa, rybactwa i gospodarki leśnej (np. Gębczyńska i Raczyński 2003; Witkowski i Kotusz 2003; Dzięciołowski 2005; Bartoszewicz i Okarma 2007) – dotyczy celowej introdukcji i zawleczenia zwierząt lądowych (np. Najbar 2001; Bartoszewicz 2003b; Brzeziński i Marzec 2003; Lipa 2004a, b; Bartoszewicz i in. 2008). Dość bogata jest już krajowa literatura naukowa na temat zawleczonych do Polski pasożytów (np. Drożdż 1963; Grabda-Kazubska 1974; Siuda i Dutkiewicz 1979; Pojmańska i Chabros 1993; Dróżdż i in. 1998, 2003; Nowak i Siuda 2004; Siuda i in. 2004; Niewiadomska i Pojmańska 2004), jakkolwiek status większości gatunków z tej grupy nie jest dostatecznie rozpoznany. Prace na ich temat są najczęściej opisem i analizą rozprzestrzeniania się konkretnych gatunków obcych w przyrodzie polskiej i europejskiej, ale też dostarczają ważnych informacji o cyklach rozwojowych, fizjologii, mechanizmach i skutkach inwazji. Ukazała się również monografia porządkująca i podsumowująca wiedzę o pasożytniczej helmintofaunie Polski (Pojmańska i in. 2005).

W 1999 r. rozpoczęto w Instytucie Ochrony Przyrody PAN w Krakowie prace nad bazą danych pn. „Gatunki obce w Polsce". Baza ta, przygotowana dla Ministerstwa Środowiska, obejmowała początkowo 233 gatunki obce. W latach 2003-2008, dzięki bezinteresownej pomocy grupy specjalistów, została uzupełniona i udostępniona w wersji polskiej i angielskiej w Internecie (http//www.iop.krakow.pl/ias). Według stanu na początek 2008 r., w bazie tej znajduje się 791 obcych gatunków roślin, zwierząt i grzybów. Dla części z nich zebrano informacje o biologii, przyczynach, miejscu i czasie introdukcji na teren Polski, obecnym rozmieszczeniu i trendach populacyjnych, a także o wpływie na rodzime gatunki, siedliska i ekosystemy. Dla niektórych gatunków określono również, czy istnieje konieczność ich zwalczania i zasugerowano sposoby kontroli liczebności. W 2005 r. baza danych została włączona do sytemu NOBANIS (http://www.nobanis.org), który służy wymianie informacji o gatunkach obcych w Europie Środkowej i Północnej, a także do globalnej sieci baz danych o gatunkach obcych GISIN (http://www.gisinetwork.org). Baza ta była pomocna w niniejszym opracowaniu.

Prezentowane opracowanie jest pierwszą w Polsce próbą kompleksowego zbadania i scharakteryzowania zjawisk związanych z napływem obcych gatunków zwierząt. Ze społecznego punktu widzenia, zwłaszcza ochrony przyrody, najważniejsze jest wykazanie i zdiagnozowanie gatunków obcych inwazyjnych, biologicznie agresywnych, stwarzających poważne problemy ekologiczne i gospodarcze na nowych terenach, a także negatywnie wpływających na życie ludzi (Crooks 2002; Pimentel 2002). Przedkładane opracowanie, jakkolwiek nie obejmuje wszystkich aspektów omawianej problematyki (m.in. nie uwzględnia drobnoustrojów i pierwotniaków, zagadnień związanych ze zmianami genetycznymi w wyniku krzyżowania się gatunków i odrębnych populacji), jest ogólnokrajową ewidencją i diagnozą przypadków introdukcji i inwazji gatunków zwierząt obcego pochodzenia na miarę dzisiejszej wiedzy, a także próbą oszacowania ekologicznych i społecznych skutków tego rodzaju zjawisk w polskiej przyrodzie.

W opracowaniu tym zostały pominięte przypadki ekspansji i inwazji ewidentnie spontanicznych, zaistniałych pod wpływem zmian klimatycznych i wewnątrzpopulacyjnych. Pominięto również te z nich, które stały się możliwe w warunkach najwyraźniej antropogenicznych. Dobrym tego przykładem są ptaki, jak np. sierpówka (synogarlica turecka) Streptopelia decaocto, która w drugiej połowie XX w. skolonizowała całą północno-zachodnią Europę, czy też dzięcioł syryjski (białoszyi) Dendrocopos syriacus, który od końca lat 70. ubiegłego wieku stopniowo zasiedla Polskę od południa i wschodu. Oba gatunki kolonizują nowe tereny poprzez zajmowanie siedlisk stworzonych i przekształconych przez człowieka: sierpówka rozprzestrzenia się poprzez miasta i osady ludzkie, a dzięcioł syryjski – poprzez tereny rolnicze i wiejskie (Nowak 1971; Tomiałojć i Stawarczyk 2003), gdzie nie napotyka ostrej konkurencji autochtonicznych, typowo leśnych gatunków dzięciołów i unika silnego nacisku ze strony drapieżników.

Opracowanie niniejsze odnosi się prawie wyłącznie do przypadków zawlekania i celowej introdukcji gatunków z innych, w dużej mierze bardzo odrębnych stref biogeograficznych; gatunków nie zawsze zachowujących się bezkonfliktowo w naszych warunkach naturalnych. Skupia się ono na problematyce introdukcji oraz inwazji zwierząt kręgowych i niższych, mieszczących się w szerokiej grupie tkankowców Eumetazoa, a jego szczegółowe cele są następujące:

1. uporządkowanie podstawowych pojęć związanych z problematyką gatunków zwierząt celowo i przypadkowo introdukowanych w granice Polski;
2. sporządzenie krajowej listy gatunków zwierząt introdukowanych oraz rozwinięcie bazy danych o tych gatunkach w Polsce;
3. identyfikacja i ewidencja inwazyjnych gatunków obcych w polskiej faunie;
4. identyfikacja głównych przyczyn oraz dróg przenikania obcych gatunków do Polski, w tym także dróg rozprzestrzeniania się tych gatunków po introdukcji;
5. wytypowanie ekosystemów i obszarów najbardziej podatnych i narażonych na inwazje;
6. ocena skali opanowania terenu Polski przez inwazyjne gatunki obce, w tym zwłaszcza parków narodowych i innych terenów chronionych;
7. opracowanie typologii szkodliwego wpływu inwazyjnych gatunków obcych na rodzime biota i konkretne gatunki;
8. rozpoznanie problemu wbudowywania się inwazyjnych gatunków obcych w struktury i rytmikę rodzimej przyrody;
9. rozpoznanie zjawisk konkurencji i wypierania gatunków rodzimych przez gatunki obce;
10. określenie roli hybrydyzacji w ekspansjach i inwazjach zwierząt obcego pochodzenia;
11. wskazanie metod zapobiegania nowym introdukcjom – celowym i przypadkowym – oraz metod kontroli i eliminacji zawleczonych do Polski inwazyjnych gatunków obcych.

Projekt zrealizowano w ramach grantu Komitetu Badań Naukowych nr 2 P04G 076 26p01 (zebranie i opracowanie danych) oraz dzięki dotacji Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (opracowanie i udostępnienie w Internecie).
Piśmiennictwo

* Bartoszewicz M. 2003a. Wpływ norki amerykańskiej Mustela vison na ptaki wodne a strategia ich ochrony w Parku Narodowym „Ujście Warty”. Rozprawa doktorska, Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie, Kraków, manuskrypt: 1-68.
* Bartoszewicz M. 2003b. Szopy w Ujściu Warty. Parki Narodowe. Wyd. Krajowego Zarządu PN w Warszawie 3: 22-24.
* Bartoszewicz M., Okarma H. 2007. Szopy nad Wartą. Łowiec Polski 3 (1930): 27-29.
* Bartoszewicz M., Okarma H., Zalewski A., Szczęsna J. 2008. Ecology of raccoon (Procyon lotor) from western Poland – preliminary results. Annales Zoologici Fennici 45: 00-00.
* Bij de Vaate A., Jażdżewski K., Ketelaars S., Gollasch S., Van der Velde G. 2002. Geographical patterns in range extension of Ponto-Caspian macroinvertebrate species in Europe. Perspective. Canadian Journal of Fisheries and Aquatic Sciences 59: 1159-1174.
* Brzeziński M., Marzec M. 2003. The origin, dispersal and distribution of the American mink Mustela vison in Poland. Acta Theriologica 48 (4): 505-514.
* Carlton J.T., Geller J. 1993. Ecological roulette: the global transport and invasion of indigenous marine organisms. Science 261: 78-82.
* Carlton J. T. 1996. Biological invasions and cryptogenic species. Ecology 77 (6): 1653-1655.
* Case T.J. 1996. Global patterns in the establishment and distribution of exotic birds. Biological Conservation 78: 69-96.
* CIESM 2002. Alien marine organisms introduced by ships in the Mediterranean and Black seas. CIESM Workshop Monographs 20, Istanbul/Monaco: 1-136.
* Convention on biological diversity (with annexes). Concluded at Rio de Janeiro on 5 June 1992. United Nations Treaty Series 1993. Vol. 1760, I-30619 : 142-307 (http://www.cbd.int/doc/legal/cbd-un-en.pdf). (Konwencja o różnorodności biologicznej, sporządzona w Rio de Janeiro dnia 5 czerwca 1992 r. Dziennik Ustaw z 2002 r. nr 184 poz. 1532).
* Convention on the Conservation of European Wildlife and Natural Habitats 2004. Non-native invasive species – the grey squirrel Sciurus carolinensis a particular example of the threat posed to European biodiversity. Council of Europe, Strasbourg, T-PVS 15: 1-4.
* Crooks J.A. 2002. Characterizing ecosystem-level consequences of biological invasions: the role of ecosystem engineers. Oikos 97: 153-166.
* Davis M.A., Grime J.P., Thompson K. 2000. Fluctuating resources in plant communities: a general theory of invasibility. Journal of Ecology 88: 528-536.
* Diamond J.M. 1985. Introductions, extinctions, exterminations and invasions. In: Case T.J., Diamond J.M. (eds) Community ecology. Harper and Row, New York: 65-79.
* Diamond J.M. 1989. The present, past and future of human-caused extinctions. Philosophical Transactions of the Royal Society of London, B 325: 469-477.
* Diamond J.M., Veith C.R. 1981. Extinctions and introductions in the New Zealand avifauna: cause and effect? Science 211: 499-501.
* Drake J.A., Mooney H.A., di Castri F., Groves R.H., Kruger F.J., Rejmanek M., Willianson M. (eds) 1989. Biological invasions: A global perspective. SCOPE 37, John Wiley, New York: 1-528.
* Drożdż J. 1963. Helmintofauna zaaklimatyzowanego w Polsce jelenia sika (Cevus nippon). Wiadomości Parazytologiczne 9: 133-138.
* Dróżdż J., Demiaszkiewicz A.W., Lachowicz J. 1998. Asworthius sidemi (Nematoda, Trichostrongylidae) a new parasite of European bison Bison bonasus (L.) and the question of independence of A. gagarini. Acta Parasitologica 43: 75-80.
* Dróżdż J., Demiaszkiewicz A.W., Lachowicz J. 2003. Expansion of the Asiatic parasite Asworthius sidemi (Nematoda, Trichostrongylidae) in wild ruminants in Polish territory. Parasitology Research 89: 94-97.
* Dzięciołowski R. 2005. Inwazja bernikli. Łowiec Polski 4: 12.
* Elton Ch.S. 1958. The ecology of invasions by animals and plants. Methuen & Co Ltd, London: 1-181.
* Elton Ch.S. 1967. Ekologia inwazji zwierząt i roślin. Państwowe Wyd. Rolnicze i Leśne, Warszawa: 1-189.
* Galil B.S., Nehring S., Panov V. 2007. Waterways as invasion highways – Impact of climate change and globalization. Ecological Studies (Springer Verlag)193: 59-74.
* Gębczyńska Z., Raczyński J. 2003. Nowy kłopot w łowisku? Łowiec Polski 5:18-20, 6: 12-14.
* Gniazdowska A. 2005. Oddziaływania allelopatyczne – „nowa broń” roślin inwazyjnych. Kosmos 54, 2-3: 221-226.
* Grabda-Kazubska B. 1974. Clinostomum complanatum (Rudolphi, 1819) and Euclinostomum heterostomum (Rudolphi, 1809) (Trematoda, Clinostomatidae), their occurrence and possibility of acclimatization in artificially heated lakes in Poland. Acta Parasitologica Polonica 22: 285-293.
* Grabowski M. 2006. Rapid colonization of the Polish Baltic coast by an Atlantic palaemonid shrimp Palaemon elegans Rathke, 1837. Aquatic Invasions 1, 3: 116-123.
* Grabowski M., Bącela K. 2005. First finding of the Ponto-Caspian gammarid species Pontogammarus robustoides and Dikerogammarus haemobaphes (Crustacea: Amphipoda) in the post-glacial lake of the Vistula valley. Lauterbornia 55: 107-111.
* Grabowski M., Jażdżewski K., Konopacka A. 2005. Alien Crustacea in Polish waters – Introduction and Decapoda. Oceanological and Hydrobiological Studies 34 (suppl. 1): 43-61.
* Grabowski M., Konopacka A., Jażdżewski K., Janowska E. 2006. Invasions of alien gammarid species and retreat of natives in the Vistula Lagoon (Baltic Sea, Poland). Helgoland Marine Research 60: 90-97.
* Herben T., Mandák B., Bimova K., Münzbergová Z. 2004. Invasibility and species richness of community: a neutral model and a survey of published data. Ecology: 85(12): 3223-3233.
* Jażdżewski K. 1980. Range extensions of some gammaridean species in European inland waters caused by human activity. Crustaceana, Supl. 6: 84-107.
* Jażdżewski K. 2003. An invasive Ponto-Caspian, amphipod – Dikerogammarus haemobaphes (Eichwald, 1841) – conquers Great Masurian Lakes, north-eastern Poland. Fragmenta Faunistica 46: 19-25.
* Jażdżewski K., Konopacka A. 1993. Survey and distribution of Crustacea Malacostraca in Poland. Crustaceana 65 (2): 176-191.
* Jażdżewski K., Konopacka A. 1995. Crustacea, excluding land isopods (Malacostraca excl. Oniscoidae). Catalogus faunae Poloniae 1 (13): 1-165.
* Jażdżewski K., Konopacka A. 2002. Invasive Ponto-Caspian species in waters of the Vistula and Oder basins and the southern Baltic Sea. In: Leppäkoski E., Gollach S., Olenin S (eds) Invasive aquatic species of Europe. Distribution, impacts and management: 384-398.
* Jażdżewski K., Konopacka A., Grabowski M. 2002. Four Ponto-Caspian and one American gammarid species (Crustacea, Amphipoda) recently invading Polish waters. Contributions to Zoology 71 (4): 115-122.
* Jażdżewski K., Konopacka A., Grabowski M. 2005. Native and alien Malacostracan Crustacea along the Polish Baltic Sea coast in the twentieth century. Oceanological and Hydrobiological Studies 24, Supl. 1: 175-193.
* Johnson L. E., Carlton J. T. 1996. Post-establishment spread in large-scale invasions: dispersal mechanisms of the zebra mussel Dreissena polymorpha. Ecology 77 (6): 1686-1690.
* Kołodziejczyk A. 2001. Nowe stanowisko Lithoglyphus naticoides (C. Pfeiffer, 1828) (Gastropoda, Hadrobiidae) w Polsce. Przegląd Zoologiczny 45: 79-81.
* Kołodziejczyk A. 2004. Namułek pospolity, Lithoglyphus naticicoides (C. Pfeiffer, 1828) (Gastropoda: Prosobranchia) – ginący gatunek inwazyjny w Polsce. Parki Narodowe i Rezerwaty Przyrody 23, 2: 261-270.
* Kołodziejczyk A. 2005. Wodożytka nowozelandzka, Potamopyrgus antipodarum (Gray, 1843) w Wielkich Jeziorach Mazurskich (wstępne rezultaty). XXI Krajowe Seminarium Malakologiczne, Toruń-Ciechocinek: 25-26.
* Konopacka A. 2003. Further step to the west Obesogammarus crassus (G.O. Sars, 1894) (Crustacea, Amphipoda) already in the Szczecin Lagoon. Lauterbornia 48: 67-72.
* Konopacka A. 2004. Inwazyjne skorupiaki obunogie (Crustacea, Amphipoda) w wodach Polski. Przegląd Zoologiczny, 48: 141-162.
* Konopacka A., Jażdżewski K. 2002. Obesogammarus crassus (G.O. Sars, 1894) – one more Ponto-Caspian gammarid species in Polish waters. Fragmenta Faunistica 45: 19-26.
* Kostrzewa J., Grabowski M. 2002. Babka szczupła, Neogobius fluviatilis (Pallas, 1811), w Wiśle – fenomen inwazji pontokaspijskich Gobidaea, Przegląd Zoologiczny 46: 235-242.
* Kostrzewa J., Grabowski M., Zięba G. 2004. Nowe inwazyjne gatunki ryb w wodach Polski. Archives of Polish Fisheries 12, Suppl. 2: 21-34.
* Kowarik I. 2003. Biologische Invasionen: Neophyten und Neozoen in Mitteleuropa. Verlag Eugen Ulmer GmbH&Co, Stuttgart: 1- 380.
* Kownacki A. 2004. Branchinecta paludosa (O.F. Müller, 1788) – Skrzelopływka bagienna, s. północna. W: Głowaciński Z., Nowacki J., (red.); Polska czerwona księga zwierząt. Bezkręgowce. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie oraz Akademia Rolnicza w Poznaniu, Kraków-Poznań, 35-36.
* Kownacki A., Kawecka B., Dumnicka E., Galas J. 2002. Przyczyny wyginięcia i próba restytucji gatunku Branchinecta paludosa (O.F. Müller, 1788) w Tatrzańskim Parku Narodowym. W: Borowiec W., Kotarba A., Kownacki A., Krzan Z., Mirek Z. (red.). Wyd. TPN, PTPNoZ oddz. Kraków, Kraków-Zakopane, 297-302.
* Law R., Morton D.R. 1996. Permanence and the Assembly of Ecological Communities. Ecology, 77, 3: 762-775.
* Lever Ch. 1977. The naturalized animals of the British Isles (with a foreword by Peter Scott). Hutchinson & Co (Publishers) Ltd., London: 1- 600.
* Lever Ch. 1985. Naturalized mammals of the world. Longman, London and New York: 1-487.
* Lever Ch. 1987. Naturalized birds of the world. Longman, Essex, UK, 615 pp.
* Levin S.A. 1989. Analysis of risk for invasions and control programmes. In: Drake J.A., Mooney F., di Castri R.H., Groves R.H., Kruger F.J., Rejmanek M., Willianson M.(eds); Biological invasions: A global perspective. SCOPE 37: 425-435. John Wiley, New York.
* Lipa J. 2004a. Obce gatunki inwazyjne zagrożeniem dla entomofauny Europy i Polski. Wiadomości Entomologiczne 23, supl. 2: 89-98.
* Lipa J. 2004b. Zachodnia stonka kukurydziana (Diabrotica virgifera subsp. virgifera LeConte) u granic Polski. Ochrona Roślin 1: 10-11.
* McNeely J.A., Gadgil M., Leveque C., Padoch C., Redford K. 1995. Human influences on biodiversity. In: Heywood V.H (ex. ed.), Watson R.T. (chair ed.); Global biodiversity assessment: 711-822. UNEP, Cambridge University Press, Cambridge, United Kingdom.
* McNeely J.A. (ed.) 2001. The great reshuffling: human dimensions of invasive alien species. IUCN, Gland, Switzerland and Cambrigde, UK: 1-242.
* Najbar B. 2001. Żółw czerwonolicy Trachemys scripta elegans (Wied, 1839) w województwie lubuskim (zachodnia Polska). Przegląd Zoologiczny 55, 1-2: 103-109.
* Niewiadomska K., Pojmańska T. 2004. Organizmy pasożytnicze – dlaczego należy monitorować ich występowanie. Biuletyn Monitoringu Przyrody 1 (5): 43-51.
* Nowak E. 1971. O rozprzestrzenianiu się zwierząt i jego przyczynach. Zeszyty Naukowe Instytutu Ekologii PAN, Nr 3: 1-255.
* Nowak M., Siuda K. 2004. Ticks (Acari, Ixodida: Ixodidae) transferred on reptiles Varanus exanthematicus and Python regnis from afrotropical region to central Europe. Medimond – International Proceedings 2: 335-338.
* Panov V.E., Dgebuadze Y.Y, Shiganova T.A., Filipov A.A., Minchin D. 2007. A risk assessment of biological invasions in the inland waterways of Europe: the Northern Invasion Corridor case study. In: Gherardi F. (ed.) Biological invaders in inland waters: Profiles, distribution, and threats, Chapter 35: 639-656, Springer Verlag, Berlin, Heidelberg.
* Pimentel D. (ed.) 2002. Biological invasions; economics and environmental costs of alien plant, animal, and microbe species. CRC Press, Boca Raton, London, New York, Washington DC: 1-369.
* Pimentel D., Zuniga R., Morrison D. 2004. Update on the environmental and economic costs associated with alien–invasive species in the United States. Ecological Economics 52: 273-288.
* Pojmańska T., Chabros M. 1993. Parasites of common carp and three introduced cyprinid fish in pond culture. Acta Parasitologica 38: 101-108.
* Pojmańska T., Niewiadomska K., Okulewicz A. 2005. Robaki pasożytnicze w ekosystemach wodnych i lądowych. Instytut Parazytologii im. W. Stefańskiego PAN, Warszawa: 1-126.
* Rejmanek M. 1996. A theory of seed plant invasiveness, the first sketch. Biological Conservation 78: 171-181.
* Sapota M.R., Skóra K.E. 2005. Spreading of alien (non-indigenous) fish species Neogobius melanostomus in the Gulf of Gdańsk (south Baltic), Biological invasions 7: 157-164.
* Šefrová H., Laštůvka Z. 2005. Catalogue of alien animal species in the Czech Republic. Acta Univ. Agriculturae et silviculturae Mendelianae Brunensis 53, 4: 151-170.
* Sharma G.P., Singh J.S., Raghubanshi A. 2005. Plant invasions: emerging trends and future implications. Current Science 88: 726-734.
* Shea K., Chesson P. 2002. Community ecology theory as a framework for biological invasions. Trends in Ecology and Evolution 17, 170-176.
* Shigesada N., Kawasaki K. 1997. Biological invasions: theory and practice. Oxford University Press, Oxford, New York, Tokyo, 1-205.
* Siuda K., Dutkiewicz J. 1979. Hylomma marginatum Koch, 1844 (Acarina, Ixodidae) w Polsce – przykład zawleczenia południowego kleszcza przez ptaki wędrowne. Wiadomości Parazytologiczne 25: 333-338.
* Siuda K., Nowak M., Kędryna M. 2004. Zawlekanie egzotycznego kleszcza Aponomma latum (Koch, 1844) (Acari, Ixodida: Ixodidae) na sprowadzanych do Polski pytonach królewskich (Pyton regnis Shaw, 1802). Wiadomości Parazytologiczne 50 (2): 337-341.
* Skóra K.E. 1996. Nowe i rzadkie gatunki ryb w rejonie Zatoki Gdańskiej. Zoologica Poloniae 14 (supl.): 113-130.
* Stańczykowska A., Strzelec M., Lewandowski K., Kołodziejczyk A. 2005. Gatunki inwazyjne mięczaków w wodach śródlądowych Polski – omówienie projektu. XXI Krajowe Seminarium Malakologiczne, Toruń-Ciechocinek: 47.
* Strzelec M. 2005a. The settlement of anthropogenic water-bodies of Silesia by Ferrissia clessiniana (Jickeli). Malacologica Bohemoslovaca 4: 5-9.
* Strzelec M. 2005b. Gatunki obce ślimaków słodkowodnych w zbiornikach poprzemysłowych. XXI Krajowe Seminarium Malakologiczne, Toruń-Ciechocinek: 47-48.
* Tomiałojć, Stawarczyk 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany; t. I-II. Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody „pro Natura”, Wrocław: 1-870.
* Udvardy M.D.F. 1978. Zoogeografia dynamiczna. PWN, Warszawa: 1-460.
* Wallace A.R. 1860. On the zoological geography of the Malay Archipelago. Journal of the Linnaean Society, London 4: 173-184.
* Wallace A.R. 1876. The geographical distribution of animals. Vol 1 and 2. Harper, New York: 1-1108.
* Williamson M.1993. Invaders, Leeds and the risk from genetically modified organisms. Experientia 49: 219-224.
* Williamson M. 1996. Biological invasions. Chapman and Hall, London: 1-244.
* Williamson M., Fitter A. 1996. The varying success of invaders. Ecology 77, 6: 1661-1666.
* Williamson M.H., Brown K.C. 1986. The analysis and modelling of British invasions. Philosophical Transactions of the Royal Society B 314: 505-522.
* Witkowski A. 1996a. Zmiany w ichtiofaunie polskich rzek: gatunki rodzime i introdukowane. Zoologica Poloniae 41 (supl.): 29-40.
* Witkowski A. 1996b. Introduced fish species in Poland: pros and cons. Archives of Polish Fisheries 4: 101-112.
* Witkowski A. 2002. Introduction of fishes in to Poland: benefaction or plague? Nature Conservation 59: 41-52.
* Witkowski A., Kotusz J. 2003. Pirapitinga, Piaractus brachypomus (Cuvier, 1818) (Serrasalmidae: Osteichthes) w Polsce – kolejny introdukowany gatunek. Przegląd Zoologiczny XLVII, 3-4: 221-224.
* Witkowski A., Kotusz J., Przybylski M., Marszał L., Heese T., Amirowicz A., Buraś P., Kukuła K. 2004. Pochodzenie, skład gatunkowy i aktualny stopień zagrożenia ichtiofauny w dorzeczu Wisły i Odry. Archives of Polish Fisheries 12 suppl.2: 7-20.


Redaktorzy

Zbigniew Głowaciński
Henryk Okarma
Jerzy Pawłowski
Wojciech Solarz
http://www.facebook.com/ShrapDrakers/
Odpowiedz
#8
No myślę że po przeczytaniu zostanie coś w głowie...Usmiech

791 obcych gatunków roślin, zwierząt i grzybów- spodziewałem się że jest tego więcej ale i tak dużo!!
Odpowiedz
#9
Ale lekturę wrzuciłeś. Zaraz się zabieram za czytanieUsmiech.
Odpowiedz
#10
A chłopaki chciali sobie tylko o gupikach pogadaćHaha
No to mają za swojeFigielek
Ja poczytam sobie dopiero do poduszkiOczko
Odpowiedz




Podobne wątki…
Wątek: Autor Odpowiedzi: Wyświetleń: Ostatni post
  kolejny ufok w naszych wodach ? tom413 0 5.890 28-05-2015, 22:28
Ostatni post: tom413
  Rzadkie/ciekawe gatunki ryb spotkane w Warszawie night_walker 15 26.423 26-02-2015, 18:04
Ostatni post: sacha
  Co to za ryb? kamil-a 9 12.758 25-09-2014, 13:47
Ostatni post: kamil-a
  Obce babki w Wiśle dagmara_babki 24 28.112 19-03-2014, 11:20
Ostatni post: urasenty
  Okresy tarła ryb Bizonik 24 43.645 28-08-2012, 11:10
Ostatni post: Salmo_Salar
  BUG zakaz połowu ryb odwołany zibi 5 8.769 29-07-2009, 22:02
Ostatni post: Szwagierek


Shrap-Drakers.pl - Wszelkie prawa zastrzeżone © 2024.

W celu zachowania najwyższej jakości usług wykorzystujemy informacje przechowywane w plikach cookies. Zmiany zasad korzystania z plików cookies można dokonać w ustawieniach przeglądarki.